Úr illa hirtu hreiðrinu fellur fiðurfirrtur umskiptingur
Heimþráin skelfir þessa bækluðu skel þótt í sér skilninginn hún alltaf borið hafi
Nú skal það gjört; Nú skal því breytt sem ekki samhæfist nótnaflæði æðanna
Vegur blóðsins er umlukinn grimmum klóm löngu dauðra trjáa - En þó er sagt að hér finnist sæmdin sú sem leiftrar sálina tilgangsljómanum
Að hún sé leidd í þau þúsund ár sem gangan tekur úr sálartetri dýrsins
í gegnum gráustu þokurnar og tannhvöss hraun sem bíða engrar líknsemdar - Vígstöðvar reistar; Vonarsöfnuður kvelur upp varúðarkvein um ógn tómhyggjunnar
Sitt sýnist hverjum hvað óttast skal, lífsgangan sjálf eða skortur henni á
Af lífsgræðginni einni stefna þau sem heil geta talist að varma sólar - Sigurlaunin hillir í fjarska og hefur þar miskunnarlaust háð Andlegt stríð til höfuðs þeim sem í óráði sínu finna aðeins eigin dóm, eigin harðrétti; í eyru þeirra sem þráhyggjukenndir söngvarnir óma enn - Öll afdrepi undan kæfandi þokunni hverfa jafn skjótt og þau birtast hér svo þau virðast sem hin grimmasta lygi - Sigurlaunin hillir í fjarska og hefur þar miskunnarlaust háð Andlegt stríð til höfuðs þeim sem í óráði sínu finna aðeins eigin dóm, eigin harðrétti; í eyru þeirra sem þráhyggjukenndir söngvarnir óma enn, og ávalt hrífa - Handan þokunnar heyrist vonarglamur hinna fleygu sem af falskri von hafa afvegaleiðst en einhversstaðar verða þær að lenda
Fluglaus fer hann aðra leið og kýs svefnsstað mánans sem sinn eigin - Nóttin fær senn sinn miskasvefn og dögunin vaknar þá er ég ekki finnst Komið þið að leiði mínu og sjáið mín bein, leyf þeim að liggja þar einTeksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.
