Pieśń ta była już w grobie, już chłodna
Krew poczuła, spod ziemi wyległa
I jak upiór powstaje, krwi żąda
Tak zemsta, zemsta, zemsta nad wrogiem
A krzyż pęka i w proch się zamienia?

Ja pójdę wieczorem
Naprzód braci gryźć muszę
Komu tylko kły zapuszczę w duszę
Ten, jak ja, musi zostać upiorem
Tak zemsta, zemsta, zemsta nad wrogiem
A krzyż pęka i w proch się zamienia?

Potem pójdziem, krew wroga wypijem
Ciało jego rozrąbiem toporem
Ręce, nogi gwoździami przybijem
By nie powstał i nie truł nas dalej
Z duszą jego zabójstwo uczynim
Wszyscy razem na duszę usiądziem
Póki z niej nieśmiertelność wydusim
Póki ona czuć będzie, gryźć będziem
Tak zemsta, zemsta, zemsta nad wrogiem
A krzyż pęka i w proch się zamienia?

Wznoszę się, lecę na szczyt opoki
Między księże, biskupy, papieże
Tu ja brudne przeszłości obłoki
Rozcinam źrenicą jak mieczem
Rękoma jak wichrem mgły rozdzieram
Jak widmo z góry na lud spozieram
Tam księga przyszłych losów naszych
Patrz, tam w dole
Przyszłe wypadki i lata

Jam orzeł na niebie
Jam Pana błyskawice
Szpony me dostrzega stare błędy
W walce je pochwycę
Cóż to, jaki ptak powstał
Zasłania wszystko i okiem mnie wzywa
Skrzydła ma czarne jak burzliwa
Chmura i niebo całe zakrywa
To czas zaklęty, prawda
Myśl nasza słowiańska
Jakże ktoś ty kruku!
Jam ojciec wasz, człeku
Jam GROMOWŁADNY!

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.