Koło, którym niegdyś łamano
Znów się kręci w obroty wprawione
Kości ludzkie wciąż kruche
Próchnieją w dybach zakleszczone

Ostrza rapierów pokryte krwią
Na brukowe kamienie spływa posoka
Jedni się modlą, innym nie jest dane
Absolucji doświadczyć, z grzechów obmyć się

Kolce żelaznej dziewicy wpatrują się w oczy chcąc je wyłupić
Świst srogiego batoga niejedną na skórze wyrzeźbił bruzdę
Czasza wrzącego ołowiu na zawsze ugasi pragnienie
W katowniach echo milczy, zamarło słysząc mazaczy cierpienie

Rany zadane z finezją zdobią nieskalane ciała
Wyściełane gwoździami łoże wprowadzi w wieczny sen
Płomienie świec kandelabra wypłakują ostatnie łzy wosku
Dusza uleci wraz z dymem, gdy ostatni knot dopali się

Rozjuszona gawiedź, uzbrojona w kamienie i pochodnie
Gotowa by cisnąć nimi w ofiarę
Spełnia się w ekstazie, dając upust pierwotnym żądzom
Od zawsze drzemiącym w ludzkiej naturze

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.