Tylko dla ciebie dzień coraz krótszy
Twe słońce już nisko dołuje w nadirze
Niegdyś - z dumą wznosiłeś swą głowę
Dziś - pochylisz ją przed kata toporem

Dawniej odziany w kolczugę
Jej blask wśród twych wrogów budził grozę
Dziś pokutne giezło przywdziałeś
Które dozgonnie okryje cię hańbą

Wertując stronice psałterza
Błądzisz w labiryncie szukając wybawienia
Upatrujesz nadziei w swym bogu
Którego na ziemi głupcy stworzyli

Osadzony w murach ratuszowych kazamat
Toniesz w ciemnościach tortorni
Słyszysz kroki, szczęk kluczy, zgrzyt kraty
To idą ceklarze - czeladnicy śmierci

Zakuty w kajdany, batem smagany, prowadzony pod miecz
Obrzucany kamieniami, obelgami, czynem i słowem linczowany
Mieszczańska hołota żądna krwi, katu wtórować chce
Krwawa procesja ustanie, gdy szafot twym oczom ukaże się

Topór wznosić się zaczyna
Wieczorny pomrok spowił taflę nieba
Ostrze z precyzją kark przeżyna
Przekroczysz bramę życia nim zapadnie noc

Głowa z łoskotem uderza o podest
Krew spływa potokiem na błoto marcowe
Odcięte łbicho zanurzone w smole
Nabiją na pikę by zamek ustroić
W las głów wsadzona korzenie zapuści
Spocznie w gąszczu bliźniaczych kości
Dziś podzieliłeś los swych braci
Niegdyś skazańców co ścieli kaci

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.