Konsylium oprawców orzekło w twej sprawie
Piasek w klepsydrze przesypał się
Wyrok już zapadł, wydano diagnozę
Tylko tortury uleczą cię - z życia

Terapię cierpienia wdrożyć już pora
Leczenie bólem antidotum jest
Powoli zbawia, tu czas gra rolę
W apogeum katuszy zapadniesz w sen

A czas z upływem dość długo zwleka
Gdyż ciemność lochu przesłania mu bieg
Jedno jest pewne - ciebie już nie ma
A ciemność jego nietknięta jest

Ciało twe spocznie pod płotem cmentarza
Rzucone jak ścierwo, ambrozja dla larw
W zbiorowej mogile nie zazna spokoju
Tu każdy gnijący na imię ma - heretyk

Ten, który skonał ozdrowieńcem w wiecznym śnie
Wędrowcem w zaświatach pozbawionym ziemskich trosk
Oswobodzonym pyłem, niebytem ludzkim jest
Dryfuje gdzieś po morzu utkanym z lśniących gwiazd

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.