Biegnę przez świat, stawiam swoje małe kroki
Wydaję się słabe, lecz o podwójnej mocy
Widać światła tego miasta, unoszę się ponad nie
Relatywnie spoglądam przez pryzmat nieba gdzieś
Chciałbym iść nie bojąc się jakie nastanie jutro
Co się stanie, gdy stawię swoje ciało przed lustro
Boje się spojrzeć sobie w twarz, boje się prawdy
Tego, że dzisiejszy świat odkryje, że jestem martwy
Mówię sobie, idź nie zważając na trupy pod sobą
Lecz nie wiem jak zapanować na dzisiejszą swoją osobą
Wszechświat patrzy na mnie, widzę te ciemność
Jaką kryje w sobie potęgę i ludzkości wielkość
Tam są wszystkie sekrety, ciekawość nie zna granic
Granic świata wielkich jak moich oczu źrenic
Szybkość płynąca w moim sercu mnie uspokaja
Chyba nieczyste powietrze zaczyna na mnie działać
Widzę tęczę mieszaną z czernią i pochmurnością
Znów czuję to jak unoszę się z tą lekkością
Ponad chmury, kłęby dymu i pary z ust
Kocham ten stan, to mój uniwersalny gust
Jak w labiryncie myśli gubię się codziennie
Czuję, że nie odnajdę wyjścia, widząc oddzielnie
Znów widzę te światła, które sprowadzają mnie na ziemie
Znów czuję spokój, znów czuje siebie…

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.