Ostatnio często mam takie dni, że coś się budzi we mnie, nie wiem skąd się to bierze, ale czarne jest jak węgiel, odczuwam bezsens i słyszę obce myśli wokół, nie ma uśmiechów, tylko chęć by coś zniszczyć, są też iskry w oczach tnące powietrze w mrokach, widzę tą postać, która słodko szepcze, diabeł chce się wedrzeć w me uszy, próbuje zneleźć patent, abym wreszcie mu służył. Jest graczem, lecz nie dostanie mnie łatwo, chuj, że potrafi ubrać piękniej każde kłamstwo. Chce bym mylił fałsz z prawdą uderzając w czułe punkty, dając lekarstwo na wszystkie smutki. Mówi - masz tu próbki, nigdy cię nie oszukałem, jestem bardziej ludzki niż ci, których poznałeś, oni stale chcieli, abyś był posłuszny ich normom, każdy z tak zwanych kumpli ogranicza twoją własną wolność. W jego głosie słychać dobro, w głowie puszcza obrazy stwierdzające wiarygodność, skąd to się bierze, myślę - ochłoń - nie wierzysz w kłamstwa, choć dziś brzmią, jakby gdzieś tam się kryła prawda.
I nagle cisza, nic nie słychać, mogę odetchnąć, chwila spokoju, mimo że wciąż jest ze mną. Chcę słyszeć posłuszeństwo po prostu, więc mówię przez grzeczność - odpierdol się w końcu ode mnie, mam tego dość, odkąd myśli stały się ciężkie, jak ziemski glob. Popełniłem błąd oddając ci skrawek wnętrza, teraz płynę pod prąd by do przodu się przemieszczać. co jest? Walka staje się mordercza, niczym kleszcz się wpija nie pozostawiając miejsca, Na żadne wnioski i na żadne wątpliwości, prosi abym na moment odrzucił system wartości. Muszę zwolnić, bo rośnie tętno wewnątrz, taki burdel w głowie, że już ciężko przez to przebrnąć. Staje się pętlą na szyi, będzie dotąd się zaciskał, aż stracę całe piękno chwili. Już nie raz się dałem nabrać i po euforii przychodziła kraksa. Wierzyć w lepsze dni, nie znam lepszego lekarstwa, a każdy z nas ma w sobie ukrytego diabła. Przyjdzie czas, że będzie chciał z tobą zagrać...
Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.
