---

Kto znalazł ją i kto przyniósł mi
sprzed lat, kiedy inny był mój świat?

Eliza śpi, piękna wciąż,
i śni, że jej mąż,
jej klaun, jej pajacyk pstry
jest z nią.

Śpij, laleczko z dawnych lat,
może tam lepiej ci, kochanie,
w sukienczynie pełnej łat
w świecie, który dawno zbladł.

Tam kryształ rzek i śnieg aż po pas,
i las, w którym wiedzie gil swój tryl.

Eliza śpi, piękna wciąż,
i śni, że jej mąż,
jej klaun, jej pajacyk pstry
w tym śnie jest z nią.

Tak lalka śni w tę noc pełną mgły,
w tę noc lalki mają sny jak my.

Elizo, dość, odejdź stąd
na strych, w ciemny kąt,
już dzień życie budzi tu ze snu.

Śpij, laleczko z dawnych lat,
może tam lepiej ci, kochanie…
Nikt nie wróci, nawet ty,
dni dzieciństwa, słodkich dni.

Gwar, ulic szum i ruch, rojny tłum —
od lat taki teraz jest mój świat.

Elizo, w nim, niby dym
i ptak cichy tak,
ten głos: Pajacyku pstry,
gdzie ty, gdzie ty?

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.