Komuś się wyda
Że życie - corrida
Pulsuje i tętni, że hej
Niby nikomu
Nie braknie fasonu
Lecz toreadorów wciąż mniej

Jakże dawno to już
Strój paradny skrył kurz
Szpady rdzewieją
I donny nie mdleją
Nie woła nikt, nie - olé!

Gdzie ten czas
Gdy się z was
Każdy puszył się jak paw?
Muskał wąs
I się trząsł
Amfiteatr od braw

Gdzie ten tłum
Gdzie ten szum
Gromki śmiech, strugi łez?
Szaro jest
Smutno jest
Czy corridy to kres?

Więc ze snu swego
Zbudź, zbudź się, kolego
Zbudź, toreadorze ty mój
Zrób tęgą minę
Co tchu z naftaliny
Otrząśnij paradny swój strój

Przestań w kącie się kryć
Zacznij znów mocno żyć
Serce nieczułe
Zbudź, niech twój piruet
Zachwyci znów mnie - olé!

Chociaż ty
Rusz się i
O coś walcz, za czymś bądź
Nie mów pas
I jeszcze raz
Cel osiągnij lub zbłądź

Zagraj tak
Żeby świat
Wiedział, żeś ostro grał
Tak masz żyć
Szczęścia nić
Tak uprzędziesz
Bo żyjąc tak, będziesz
Bo żyjąc tak, będziesz miał miłość
Miłość mą - olé!

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.