Byłam ptakiem, śpiewem samym Struną w dłoniach twych rozedrganą Po najgłębszy ton rozkochaną Byłam lekka tak, jakbym śniła Byłam Drewnem skrzypiec połamanych Skargą cichą i łzą daremną Cieniem, kiedy się wtapia w ciemność Czymś tak pustym, jak sama przestrzeń Jestem
Nic się nie zmienia Nic, oprócz nas Nie zmienia Ziemia Swych dróg wśród gwiazd I ludzie biegną Tam, dokąd biegli I nic nie wiedzą Nic nie spostrzegli Nic się nie zmienia W porządku dnia Nas tylko nie ma Lecz wszystko trwa Nas tylko nie ma Nic się nie stało Świat o tę stratę Mało dba
Płoną róże, lasy trwają A pociechę w tym znaleźć trudno Przemijając dziś, mówić - jutro Wierzyć, kiedy w nas cichnie wszystko W przyszłość Nie ma kwiatów, zwiędły słowa Nic z miłości twej nie zachowam Oprócz żalu, co wciąż od nowa Każe wracać mi stromą ścieżką W przeszłość
Nic się nie zmienia Nic, oprócz nas Nie zmienia Ziemia Swych dróg wśród gwiazd Na na na na na Na na na na na Na na na na na Na na na na na Nic się nie zmienia W porządku dnia Nas tylko nie ma Lecz wszystko trwa Nas tylko nie ma Nic się nie stało Świat o tę stratę Mało dbaTeksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.
