VOLT:
Oto rzeczywisty stan strachu i nadziei
Żyjąc nie mogę być tego pewien codziennie taki sam widok
Idę swoją drogą i szczerze mam już tego dosyć
Ci na których nie chcę patrzeć sami się rzucają w oczy
Strach siedzi mi na plecach nie dając za wygraną
Jakby chciał powiedzieć chłopcze kiedyś spotka Cię to samo
I choć nic nie zrobiłem czekam kolejnego jutra
Na osi swego życia widzę jak staje się krótsza
Ci którzy już wiedzą już nie chcą na to patrzeć
Dopiero dostrzegają co jest dla nich ważne
Sumy pokaźne już nie są priorytetem
Diagnoza leczy uczy jakim być człowiekiem
Sam tego nie wiem wielu doświadcza cierpień
Wielu jest sobą, wielu sobą być nie chce
Świat naszym wrogiem niestety to nasze miejsce
Świat naszym domem, w którym smutku coraz więcej!

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.