Wiatr, wiatr idzie niebem
A niebo - pokoleń lustro
Darowane, przypisane ziemi
Jak róża ustom

Czas, czas, biały żagiel (żagiel)
A żagiel - droga pokoleń
Przepływały z ciemności w ciemność
Zostawiały spiż na cokole

Bo jej głos, jej głos słyszały wszędzie
W tym, co było, w tym, co jeszcze będzie
W bieli obłoków, czerwieni malw
W groźnej rozmowie armatnich salw

W radości prawdy i ciszy bólu
Szukały zwycięstw, nie chciały cudów
A wszystko dla niej, dla niej, dla niej
Krew, wygnanie i rozstanie
Gdy je przyjmowało się jak
... (?) (jeszcze nie), jeszcze nie zginęła!

Patrz, płynie Wisła
Wisła to rzeka-człowiek
Choć widziała, choć słyszała wszystko
Nie wszystko powie

Świat, świat to jest Polska (Polska)
A Polska - prawdą pokoleń
Czy swe kroki w jej księgę wpiszesz
Czy zostawisz wiatr na cokole?

Bo jej głos, jej głos znajdujesz wszędzie
W tym, co było, w tym, co jeszcze będzie
W bieli obłoków, czerwieni malw
W żołnierskim czynie trzydziestu lat

W radości prawdy i ciszy marzeń
W uśmiechu jasnym na każdej twarzy
Więc wszystko dla niej, dla niej, dla niej
... (?) budowanie
Nie zapłonie grozą ziemia
Nie zginiesz (nigdy nie), nigdy nie zginęłaś!

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.