(Ojczyzno!)
Która jesteś w gwiazd wysokim migotaniu,
w kropli deszczu, kropli Wisły, w kropli zdarzeń,
która jesteś mężnym trwaniem, wyrastaniem
nad dalekie horyzonty naszych marzeń.
Która jesteś tyle w nas, ile my w tobie,
bo cię krew rozsiewa w nas, gdy w serce płynie,
bo goreje jak wytrwały, czysty ogień,
zawsze młode, zawsze dumne twoje imię.
Ojczyzno, ojczyzno, ojczyzno,
w wiosennym pejzażu naszych dni,
ojczyzno, ojczyzno, ojczyzno,
na jawie wciąż piękniej nam się śnisz!
Kraju z naszych snów wyrosły,
z rąk i serc niecierpliwości,
ojczyzno, ojczyzno, ojczyzno,
na jawie wciąż piękniej nam się śnisz!
Najbogatsza w świty jasne,
najserdeczniej z wszystkich własna,
ojczyzno, ojczyzno, ojczyzno,
na jawie wciąż piękniej nam się śnisz!
Która patrzysz w czas idący mądrym wzrokiem,
której pamięć w kwiatach kwitnie, kwitnie w czynie,
która niesiesz, jak chorągiew nad obłokiem,
zawsze młode, zawsze dumne twoje imię.
Ojczyzno, ojczyzno, ojczyzno,
w wiosennym pejzażu naszych dni,
ojczyzno, ojczyzno, ojczyzno,
na jawie wciąż piękniej nam się śnisz!
Kraju z naszych snów wyrosły,
z rąk i serc niecierpliwości,
ojczyzno, ojczyzno, ojczyzno,
na jawie wciąż piękniej nam się śnisz!
Najbogatsza w świty jasne,
najserdeczniej z wszystkich własna,
ojczyzno, ojczyzno, ojczyzno,
w wiosennym pejzażu naszych dni!
Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa. |
|
