Na początku był chaos
Zgliszcza oraz ruiny
Ale potem ruszyła robota
Rosły dźwigi i porty
Huty, doki, maszyny
Bryłę świata ruszaliśmy z posad
Nikt nie patrzył na zegar
Dniówki i nadgodziny
Suchy chleb popijało się wódką
Szli do pracy junacy
Aby kłaść podwaliny
Nie zważając, że obok, cichutko...
Płynie życie jak potokiem
I nie czeka, ucieka gdzieś w dal
Nową zmarszczkę zaznaczy pod okiem
Tocząc się tak, jak rdza toczy stal
Polska jesień nadeszła
Przyszła z okrzykiem "Wiesław"
Trzeba było zaczynać od nowa
Tamte lata wypaczeń
Każdy chętnie wybaczył
Tylko gorycz zamknęła się w słowach:
Płynie życie jak potokiem
I nie czeka, ucieka gdzieś w dal
Nową zmarszczkę zaznaczy pod okiem
Tocząc się tak, jak rdza toczy stal
Potem nowy ktoś wkroczył
Życząc sobie pomocy
Bo się tamten nie sprawdził ze wszystkim
Drobiazg, nic się nie stało
Parę lat wyleciało
Dajmy spokój, bo temat jest śliski
Potem była dekada
O niej też nie wypada
Mówić, żeby nie skrzywdzić górnika
Się oderwał od masy
I wyjechał na wczasy
A gdy wrócił - maestro, walczyka...
Płynie życie jak potokiem
I nie czeka, ucieka gdzieś w dal
Nową zmarszczkę zaznaczy pod okiem
Tocząc się tak, jak rdza toczy stal
Jeśli ktoś coś gdzieś knuje
I po cichu planuje
Błędy, burze i lata w kryzysie
Do nóg jego się kładę
Aby wziął pod uwagę
że to jest moje jedyne życie...
Które płynie jak gówno potokiem
Nie czeka, ucieka gdzieś w dal
Pani nową ma zmarszczkę pod okiem...
Miał za pierwszym zakrętem być raj!
Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa. |
|
