Był raz gang czterech dam -
Na to w kartach się mówi "kareta" -
Jedna ma butik-kram
Innym dwóm w głowie żarcie i dieta
Czwartą wciąż kusi wąż
Panna, wdowa, mężatka, rozwódka
Wybuchowa mieszanka, remedium, odtrutka
Co stresy przemiele - olé!

Cała drama w klimakterium
Przekwitania odwiecznym misterium
W którym gramy główne role
Odkąd wąż wyprowadził nas w pole
Ten stan zbliżył nas do siebie
W niepisanej wewnętrznej potrzebie
By wygadać, wywnętrzyć, wydłubać to coś
Co siedzi w środku jak ość

Pewien pan, starszy gość -
Powiem "mąż mój", by sprawę uprościć -
Sobie sam daje w kość
By przed światem nie zdradzić słabości
Robi więc pompek sto
Dźwiga sztangę i jogging uprawia
Chociaż grozi mu udar, paraliż i zawał
Nie zrywa z praktyką tą, bo:

Cała drama w przekwitaniu -
Andropauzie, gdy chodzi o panów
Której żaden uznać nie chce -
Coś do przodu wciąż gna ich i łechce
Coś im każe prężyć mięśnie
By z obiegu nie wypaść przedwcześnie
By raz jeszcze nasycić pierwotny swój głód
Jak Misia Jogi na miód

Cała drama w andropauzie
Te łóżkowe wybryki po Viagrze! (a jakże!)
Które, jeśli trwają dłużej
Mają finał na ostrym dyżurze
Lecz odwagi panom brak tu
By do nagich wręcz przyznać się faktów
I wykrztusić, chowając głęboko swój wstyd
Że już pauzują - coś ty?

Cała drama w klimakterium
Przekwitania odwiecznym misterium
W którym główne role gramy
Od jabłecznej afery z Adamem
Z winy babskiej ciekawości
Różne dręczą nas dziś przypadłości
I to na nich, i na tym, jak można je znieść
Tej sztuki skupia się treść - oh yes!

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.