---

Kiedy ktoś czasem uśmiechnie się do mnie,
Zakwita kwiat.
Słowik zawodzi za oknem bezdomnie,
Choć śnieg i wiatr.

Może pan, właśnie pan, proszę pana,
Taki uśmiech prześle mi?
Spadnie śnieg z kruchej prozy,
Złoty blask się położy
Na otwarte okna i drzwi.
Może pan, właśnie pan, proszę pana?
Czekam na to dawno już!
Nagle dzień zmieni skórę,
Pióra ptak, niebo chmurę,
Pełno będzie ważek i róż!

Kiedy zastuka ten słowik zimowy,
Otworzę mu.
Cały on będzie po czubek swej głowy,
Jak pan ze snu!

Może pan, właśnie pan, proszę pana,
Taki uśmiech prześle mi?
Spadnie śnieg z kruchej prozy,
Złoty blask się położy
Na otwarte okna i drzwi.
Może pan, właśnie pan, proszę pana?
Czekam na to dawno już!
Nagle dzień zmieni skórę,
Pióra ptak, niebo chmurę,
Pełno będzie ważek i róż!

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.