Tyle pięknych wspomnień w głowie mej, dziś już zapomniałam to, co złe. Pewne jest, że poznałam smak miłości, która trwa. Jak w teatrze lalek rządzi mną, jej symboli niewidzialna moc, daje łzy, odbiera sen, nie wiem czy jej chcę. Lepiej gdybym nie poznała Cię, moje życie miało wtedy cel i choć bałam się wciąż chciałam wierzyć. Gdy zamykam oczy, widzę czuję, ile szczęścia, ile bólu daję zwykły dzień. Żadnych zaklęć zero wielkich słów. Ja nie chciałam on nie bardzo mógł. Uciekałam, lecz za późno czar już padł. Brnąc uparcie w miłość dzień za dniem, nagle jakby zgubiliśmy sens. On nie z tego świata, ja nie stąd. Bez szans. Straciliśmy siebie w ciągłych krzykach, pozostała głucha cisza i niepewny sen. Gdy zamykam oczy widzę czuję, ile bólu, ile szczęścia dałby zwykły dzień.Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.
