---

1.
Nadchodzi noc, mrok otula kamienice,
ulice na których tętni życie gdy słońce jest w zenicie,
wszystkie dzielnice palą latarnie jak znicze,
lubię czasem, się zahipnotyzować tym kiczem,
spędzić czas w zamyśleniu, szczególnie latem,
wtedy widzę coś, co nazwane jest miejskim kwiatem,
nie sfotografujesz tej rośliny aparatem,
bardziej zobaczysz ja swym wewnętrznym światem,
miasto to stal beton szkło asfalt smoła,
ten kwiat to dźwięk co wyciąga mnie z doła,
dookoła rozbrzmiewa tak jak orkiestra,
nie po prostu i nie gdzieś tam jest tam,
jego korzeń wyrasta prosto z serca,
ta akcja częsta fascynuje mnie ta głębia miejska,
na szarzyznę płyt często kładę przekleństwa,
wśród aromatów pieczonego mięsa kebabów,
szumu trakcji, ciszy parków i śpiewu ptaków,
zielonych zagajników, nawalonych żuli ryków,
wśród śmierdzących śmietników i buszujących szczurów,
znajduję piękno w muzyce w tym getcie z murów.

2.
Chciałbym wtulić się w ulice i słyszeć co mówią kroki,
wiedzą tyle o nas, a wciąż wyznaczają drogi,
człowiek by zwątpił a to nie w ich naturze,
kocham brud tego miasta za jego kulturę,
dwa kilo smogu a tyle inspiracji,
tak mówią płuca w trakcie saturacji,
w przestrzeni miejskiej wyłapuję pomysł,
oczy, dotyk i transport do głowy,
artysta powstał z interakcji,
tworzyć, spotykać, działać w relacji,
kwiat tego miejsca to zdolność kreacji,
chciałbym wcielić się w mury i słyszeć,
kolory uczuć one potrzebują ruchu,
dlatego sypie się tynk i leci do bruku,
zmiażdżony stopą jest przenoszony dalej,
przez ludzi dla których istota jest przetrwanie,
kwiat miasta kwitnie nam w sercach,
widzą go oczy gdy patrzą do wnętrza,
dla niego wciąż szanują nas chodniki,
bez kultury stajemy się nikim.

3.
Pośród miejskich kwiatów czuje się jak kaktus,
bo mój styl jest kujący jak mój zarost po dziadku,
chce mi się pic, wokół dzieje się meksyk,
wbijaj do mojej chacienty po dźwięki Echinacei,
może trochę wytrawnego z konewki, albo ziołowej jergny,
lub suszu który ukoi twoje nerwy,
a może kwiat chmielu ukryty w Pilsnerze Uqruellu,
mam go w tych małych butelkach rozlewanych u czechów,
w moim mieście co chwile ktoś niszczy to co piękne,
by miłość rozkwitła trzy razy pęknie serce,
w Aloha szklarni szukaj okazów unikalnych,
tak rzadkich że zupełnie z niczym nie porównywalnych,
więc zanim faktycznie stanę się rośliną,
mam zamiar nawinąć swój przekaz napędzany śliną,
niech miejskie kwiaty zakwitną tak jak Hip-Hop,
jedna miłość pielęgnuje to.

4.
To perełka wśród pereł bezcenny unikat,
tego okazu nie zbadała nawet botanika,
wśród kwiatów i chwastów danych temu miastu,
ona przedstawia mi najlepszy zwiastun,
jest taka piękna ze zawsze będę ja pielęgnować,
i często szeptać czule słowa,
drogi kwiecie jak to się stało,
że wyrosłaś w mieście gdzie panuje chaos,
wokół syf i brud, tylko życia trud,
ktoś przecież mógłby wyrządzić Ci tyle szkód,
masz tu trochę wody chce widzieć piękno,
pij powoli nie oglądaj się za reszta,
tamte kwiaty różnią się od ciebie,
te zepsute bluszcze mogłyby zatruć ci korzenie,
wiec zapraszam Cię do mego świata,
tylko ja chce podziwiać Twój najpiękniejszy zapach.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.