Jeszcze się w tej podróży,
Nie daj Boże, niejedno zdarzyć może,
Złych przygód pewnie trafi się nam,
Ze sto!
Ktoś naszą łódź na łasce fal zostawi
I będzie pewne prawie,
Że krucha łajba musi już pójść,
Na dno...
Aż dopłyniemy po najdłuższych,
Nawet nocach i dniach!
I bosą stopą wciąż niepewny,
Jeszcze zmacamy piach!
Ref.:
Wielki, nieznany brzeg,
Bajecznych szans, bajecznych szans.
Dwudziesty pierwszy wiek,
Dla wszystkich nas, dla wszystkich nas.
Przeminie noc, dopienią się szampany,
Pytania pozostaną niezmienne,
Jak niezmienny nasz rejs,
We mgle!
Czy będą tam znów biedni i bogaci,
Czy więcej będzie braci niż wrogów,
Dni radosnych niż łez,
Kto wie...
Puścimy cumy i złapiemy w żagle,
Nadziei wiatr.
Na powrót dzieci, chociaż starsi,
Starsi o tysiąc lat!
Ref.: (2x)
Wielki, nieznany brzeg,
Bajecznych szans, bajecznych szans.
Dwudziesty pierwszy wiek,
Dla wszystkich nas, dla wszystkich nas.
(c) 1983 wyk.: Elżbieta Dmoch
Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa. |
|
