Odwracasz twarz
od światła smug
Zaszyty w ciemności
pamiętasz tylko ból
W zatęchłej norze
pleciesz swój sznur
Rany otwierasz
sypiesz w nie sól
W żalu topiony
poddajesz się
Przeraża Cię myśl
by wyjść na brzeg
Udrękę dobrze znasz
A w znanym łatwiej jest trwać
Goryczy smak zza rdzawych krat
Twe serce sczerniałe już gnije od lat
Krocząc w swym cieniu
świadom czy nie
Sabotaż
trawi istnienie twe
W boleści żyjący
Miernoty łaknący
Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa. | 