Słoń ma trąbę do trąbienia,
Ale trudno tego lenia
Jest wyciągnąć z lasu cienia,
I namówić do trąbienia.
On chce trąbić tylko z nut,
W tak się kiwać, w tył i w przód.

Rytm go bierze, daję słowo
A w tym rytmie brawurowo,
Takt wybija jedną nogą,
W lewo, w prawo kręcąc głową.
Słychać w buszu jego bas,
Kiedy słoń zapada w trans.

Bierze nuty jasne, skoczne,
Czyste, mocne i radosne.
Kiedy słoń jest najedzony,
Wtedy trąbi jak szalony.
Gdy jest głodny choć ciut, ciut,
Nie zatrąbi nawet z nut.

Gdy słoń podje i jest syty
Jest trębaczem znakomitym.
Nikt mu sprostać w grze nie może,
Może mamut, gdyby ożył.
Bo nasz słoń to trębacz mistrz,
Trąbi basem w wielką dzicz.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.