Tu fusión me hará perder mis alas En la atmósfera… Sol, aire, tierra, mar y vida, No pertenecen al éter tibio de mis sueños. Sol, aire, tierra, mar y vida, Desaparecen el calor de mis inviernos, No desvanece el sopor de mi veneno.
Sólo la tortura de las llamas en mis ojos Tus hilos de luz pronto los apagarán, Soy una oruga dentro de un parásito Busco el aire y mis alas algún día nacerán, Soy como una flor buscando el paraíso Enterradas mis raíces que aun sueñan avanzar, Tú, la tinta azul esculpida en el cielo Con tus lágrimas la vida asfixiarás.
Inconforme y vacío me absorberá este río. Transparente camino, en sombras sobrevivo. No soy mártir ni verdugo sólo estoy cautivo. Soberbio el destino, limitante y muy frío.
Confundido me extinguirás, Mis latidos se consumirán. Tu fusión me hará perder mis alas En la atmósfera… Sol, aire, tierra, mar y vida, Se desvanecen en la utopía de mis ruegos.
Floto en sangre y mineral Arrastrando mi cuerpo a la orilla Del laberinto hacia la eternidad. El vértigo en mi mente Me hace sentir diferente a ti.
En miradas perdidas mi alma caminará, Entre infierno y cielo todo permanecerá.
[Estructuras de fuego, de aire, tierra y mar En sinergia se unen para los sueños limitar. Sólo nacer, reproducir, y después morir En un sucio agujero eternamente iré a dormir… Sinergia.]Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.