Na nagiej skale drzewo wyrosłe Na przekór wszystkiemu żyje W kwiatach się szemrze o wrednej wiośnie W liściach o bezlitosnej zimie
Korzenie w górę podają życie Wyssane z serca kamieni Gałęzie z wiatrem próbują targów Na konto smutnej jesieni
Drzewa to ludzie, tylko że drzewa I umierają stojąc Ludzie to drzewa, tylko że ludzie I lasów złych się boją
Ptaki malują drogi na niebie Wiatr im rysunki rozwiewa Przenoszą zatem skargi skrzydlate Na łono swojego drzewa
I stamtąd piszą listy do świata Że źle jest ptakom i drzewom A skały z niebem piszą kamieniem I się nie dziwią ich śpiewom
Ptaki to ludzie, tylko że ptaki I są wyraźniej na niebie Ludzie to ptaki, tylko że ludzie I boją się samych siebieTeksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.
