Nie ma już nic


Nie ma już ludzi i nie ma już słów,
a dawne wspomnienia wracają gdzieś tu,
gdzie nic się nie liczy prócz walki o byt,
prócz siebie samego. Mnie nie ma, a ty,
ty też się nie liczysz, historia nie ta,
bo bez hepi endu za długo to trwa.
Za dużo się dzieje, żyjemy w chaosie,
gdzie tylko przypadek decyduje o losie.
Za mało energii pochłania mój byt,
za dużo rozterek i za dużo gry.
Sam gram z uczuciami, zalewa mnie pot.
Gram ze sprzecznościami, pociąga mnie to!
Zabrakło mi zasad, zabrakło mi sił.
Zabrakło mi wzorców, bo ojciec mnie bił.
A matka beztrosko w swym świecie żyła,
Nasza więź matczyna zatem szybko się skończyła,
Więc nie miałem złudzeń i nie miałem nic,
co by mi pomogło w moralności żyć.
Nie dziwcie się ludzie, że nie znam sposobu
by w swojej egzystencji kochać inne narody.
Czasem zazdrość mnie zżera, że te inne nacje
mają tyle wiary i wysokie aspiracje.
Nikt mi nie dał wzorca, pozostałem tylko ja.
Moje życie to jest walka, moje życie to jest gra.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.