Może to już czas, by zacząć wszystko zmieniać
Stanąć z boku w strugach cienia jak przybłęda bez imienia
Szukająca zapomnienia
Tylko obserwować - nigdy nie oceniać
Zacisnąć usta bez zbędnego tłumaczenia
Nie mam już zupełnie nic do powiedzenia
A może powinnam wciąż drapać swieże rany
By smak każdej klęski nie był nigdy zapomniany
A każdy kolejny policzek zadany
W nieskończoność do obłędu rozpamiętywany
Byłby im w przyszłości po tysiąc kroć oddany
Właśnie taką mam naturę słodkiej zemsty knuję plany
Masa projektów ułożonych równo w głowie
Każdy doskonały z żadnym nic nie zrobię
I nikt sie już nie dowie jakie noszę w sobie fobie
Może zamiast wegetować
Zajmować się bzdurami
Lepiej zamknąć oczy i otworzyć się wysoko
Gdzieś ponad chmurami gdzieś tam ponad wami
Gdzieś w górze
Patrząc jak myśli spływają mi po piórze
Jak strugi deszczu tą wiosenną burzę
Tysiąc razy to powtórzę
Tylko po to byś choć raz mógł się poczuć w mojej skórze
Jak doknięta amnezją od samego urodzenia
Pytam siebie w kółko co tu miałam do zrobienia
Instynkt podpowiada dzień dobry do widzenia
Czekam...
I nic się nie zmienia
To samo nie licząc lustrzanego odbicia
Nie chcę mieć pewności, że jutro to już dzisiaj
Wspominienia, skrawki życia
Obietnice bez pokrycia
Głupie sytuacje, tyle niepotrzebnych słów -
nie myślałaś o tym wtedy
dzisiaj lepiej już nic nie mów
Odwracam wzrok do tyłu
I co tam widzę??
Ludzi, których kocham a zarazem nienawidzę
Pamiętam i się wstydzę
Bo to wszystko czym się brzydzę
To moje własne dzieło
Mam prawo zrobić coś czego później pożałuję
Za każdą porażkę tylko sobie podziękuję
Tylko mój upadek
Tylko ja go czuję
Jaki mam kaprys - tak życiem swym kieruję
To moje własne życie!!
I jak mi się zechce to sobie je zmarnuję!!
Tak więc cisza na mych ustach to nie znaczy zapomnienie
Bo wszystko to powraca wraz z kolejnym tchnieniem
Zapamietam aż do chwili kiedy trumnę spuszczą w ziemię
Ze mną czy beze mnie będzie trwało ludzkie plemię
Wbrew wszystkiemu oni wciąż isnieją
Już na nic nie czekają a jednak się śmieją
Jutro wstaje nowy dzień - zwą go nadzieją
Bezwładnie poddają się słabościom
W panicznym strachu przed samotnością
Chwytasz się okazjii nazywając to miłością
Nie szukaj bo nie znajdziesz jej w płytach chodnika
Nie zobaczysz jej na szarych kartach pamiętnika
Nie ma jej napewno w najstarszej legendzie
Wariata obłędzie i nigdy nie będzie
Pytasz więc gdzie jest - nie oczekuj cudów
Spójrz tylko proszę pod podeszwy swoich butów!!!

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.