---

Czasem w życiu mnie nachodzą takie chęci
I tym chęciom się oddaję bez pamięci,
I nieduża chętka rodzi wielką złość,
Czy ja jeszcze w moim życiu zmienię coś?
I powiada mi głos z serca najwytrwalszy:
Poznaj pana, który o coś w życiu walczy.
Delikatnie, zza woalki, daj mu znak
I intymnie szepnij tak:

Proszę pana, jak ja chciałabym
Zostać pańską markietanką,
Walcząc pośród najzimniejszych zim,
Ciepłe miałby pan śniadanko.
Dodawałabym ja panu sił
I wołała z panem "veto",
Byle tylko pan się o coś bił,
A nie gnuśniał nad gazetą.

Innym ideały bledną,
Innych nęci letnia woda:
Panu nie jest wszystko jedno
I już pan mi się podoba.
I redutą przeciw siłom złym
Stałoby się me mieszkanko:
Proszę pana, jak ja chciałabym
Zostać pańską markietanką.

Towarzyszką bym się stała pańskich lektur,
Dozbrajałabym pociski intelektu
I moczyła kompres, gdyby ból pan czuł,
I wieńczyła laurem najuczciwsze z czół.
A po latach, z nadwątlonym ciut bel cantem,
Siedlibyśmy: kombatantka z kombatantem.
Lecz na razie, wyobraźnio, ty idź precz,
Dziś się liczy jedna rzecz:

Proszę pana, jak ja chciałabym
Zostać pańską markietanką,
Do ataku szedłby pan jak w dym,
Mówiąc: "Dam im, pani Danko!"
Ja mówiłabym na pana "Miś",
"Dobrze, Misiu, żeś już przyszedł",
Bo tak mówią sobie nie od dziś
Walk frontowych towarzysze.

Innym ideały bledną,
Inni nie chcą z losem igrać
A pan chce, i jeszcze jedno,
Pan nie musi wcale wygrać.
Przegranego ja przygarnę też
Zmierzchem, nocą, o poranku,
Więc mi nie mów, że nie pragniesz też,
Bym twą była markietanką.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.