Życie jak sznurek się splątało
Serce mi rani smutku ostrze
Bo wszyscy widzą we mnie ciało
A nie chcą intelektu dostrzec

Nie chcą rozmawiać o teatrze
O stylach, szkołach i niuansach
A kiedy proszą mnie o kawkę
To o zbożową, nie o Franza

Takie jest życie, c'est la vie
Gdy ktoś intelekt ma we krwi
Takie jest życie, c'est la vie
Gdy ktoś intelekt ma we krwi

Pierwszy jak łabędź był nerwowy
Ale podobał bardzo mi się
Miał w sobie dużo z Casanovy
Lecz może rąbnął to w komisie

Oddałam utarg, był w szufladzie
Jak bilon wianek, wszędzie spadał
Ale zostawił mnie na ladzie
Z łabędziem Leda, ze mną - lada

Takie jest życie, c'est la vie
Gdy ktoś intelekt ma we krwi
Takie jest życie, c'est la vie
Gdy ktoś intelekt ma we krwi

Drugi miał w sobie coś z klasyki
Cichy Don Juan mówiąc krótko
Sześcioro dzieci po nim krzyczy
Bo spłynął z wiosną i z gotówką

Trzeci był chudy, ale czaruś
O diecie głównie ze mną gadał
Zrzuciłam wagę z kontuaru
A był to kontuar, kontuar, nie lada

Takie jest życie, c'est la vie
Gdy ktoś intelekt ma we krwi
Takie jest życie, c'est la vie
Gdy ktoś intelekt ma we krwi

Przesłanie:

Zatem ogłaszam, że od dzisiaj
W ramach rozwoju intelektu
Trunki podaje się wyłącznie
Z obowiązkową listą lektur

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.