Żeby móc, trzeba chcieć,
A na pozór trudna rzecz
Wyda się prosta, jak
Sztubacki wiersz.
Nigdy więc nie mów pas,
Na to zawsze będzie czas -
- Póki co, zrujnuj się
Na gest choć raz!

Mówił ktoś
Kiedyś nam:
Kuszę los,
Kiedy gram,
Ale cóż, kiedyś musi
Skończyć się zły traf!

Równy gość, a pecha miał,
Lecz na przekór aż do końca grał
I proszę: dziś forsy ma, że ach!

Żeby móc, trzeba chcieć,
A na pozór trudna rzecz
Wyda się prosta, jak
Sztubacki wiersz.
Nigdy więc nie mów pas,
Na to zawsze będzie czas -
- Póki co, zrujnuj się
Na gest choć raz!

Jeśli chcesz
Z sensem żyć,
Spróbuj też,
Choćby dziś -
- Postaw więc cel przed sobą,
Właśnie tak, jak my.

Szczęście masz, to uda się,
Lecz gdy chybisz, trudno, będzie źle -
- W tym właśnie tkwi cały sens tej gry!

Żeby móc, trzeba chcieć,
A na pozór trudna rzecz
Wyda się prosta, jak
Sztubacki wiersz.
Nigdy więc nie mów pas,
Na to zawsze będzie czas -
- Póki co, zrujnuj się
Na gest choć raz!

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.