Nienawidzę was wy szare kreatury

Chętnie oblałbym was smołą i wrzucił do dziury

Gdy widzę małe oczka w odbiciu mej szyby

Mam ochotę założyć na skrzydła Wam dyby...dyby



Czy nie widzicie ile we mnie dla was gniewu?

Nie mogę znieść ordynarnego twego śpiewu

Nie stukaj więcej w moją szybę swoim dziobkiem

Nie chcę się stykać z twoim białym, mokrym bobkiem



Pomimo że jesteś symbolem pokoju

Nienawidzę wciąż sprzątać z balkonu twego gnoju

Twój mały durny czerep budzi mnie codziennie

I choć wrzeszczę na ciebie, wszystko nadaremnie.



Dlaczego czepiasz się mojego balkonu?

Błagam cię ty ptaku idź do swego domu!

Paskudź tam do woli, śpiewaj ordynarnie

A najlepiej wyemigruj na Mazury albo Warmie





Most :

I nadszedł wreszcie poranek

Poranek z sennych marzeń

Wśród złocistego blasku słońca

rozsiewając wokół konwalii zapach słodki

stał on -Paw

Jego głowa tak dostojna , pióra kolorowe

Ogonem rozłożystym szeleścił o barierki metalowe

Śpiewem swym łagodnym pieścił moje uszy

Czułem tedy lekkość i spokój na duszy...

Lecz nagle aura gaśnie i zapach też zanika

Ordynarny śpiew gołębia znów serce me przenika

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.