Powiedz wdzięczna kobzo moja, u mnie lico - duma twoja, Cóż może być piękniejszego, Nad człowieka rycerskiego.
Cóż nad pograniczne kraje, Kędy skoro lód rozstaje, Ujrzysz pola nieprzejrzane, Młodą trawą przyodziane.
Husarz zasię w mocnej zbroi, Warownym obozem stoi. Który po sutym obiedzie, Straż zarazem swą zawiedzie.
Pod świętymi chorągwiami, Głośny trąbą i bębnami, Bierzy pochylony lasem, Dla sławy, dla zysku czasem.tekst poezja-spiewana.plTeksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.
