nie ma twoich dłoni jakże bliskich do tej pory
ile razy wpada powietrze moje płuca kradną
jak roślina ciało zginam

usychają wspólne chwile
monotonnie wolno ginę
nie mam szans na świeże powietrze w hermetycznym szoku
świat nie widzi a ja z boku

przebijam głową mur
pragnę aby to był sen
jak ukoić ból który żywi się tęsknotą
śmieszne ile można mieć i czuć pustkę która rośnie
dźwięku twoich słów
brakuje coraz głośniej

przebijam głową mur
pragnę aby to był sen
jak ukoić ból który żywi się tęsknotą
śmieszne ile można mieć i czuć pustkę która rośnie
przebijam głową mur
i pustkę którą czuję coraz głośniej

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.