W roku tysiąc pięćset sześćdziesiątym zdarzył się
Taki dziw nad dziwy, aż niewiarygodny nie
Przez most na Mostowej, poprzez gapiów gęstą sieć
Pan Twardowski do Bydgoszczy, na kogucie wszedł.

Cugle ściąga, kogut staje, iskry sypią się
Burmistrz Słomka biegnie k niemu i ukłony śle
Dukatami mistrza darzy, gawiedź wkoło tuż
Stary Rynek, w kamienicy izba czeka już

Pan Twardowski w czarnym bucie
W oknie swym pojawia się
W spodniach i w złotym surducie
Z góry nam pokłony śle
Pan Twardowski na tarasie
Czarnym wąsem zdobny jest
I tak też dwa razy na dzień
Słychać głośny jego śmiech

Sługa Maciek, wraz z Węgliszkiem trosk mieszczańskich wór
By odeszły nie wracały, wnet zanieśli mu
Burmistrzowi wiek odmłodził, żonie radość dał
Mieszczan i zwierzęta leczył i dukaty brał

Ku pamięci tamtych zdarzeń, to w Bydgoszczy jest
Kamienica w niej komnata, a w komnacie tej
Mistrza Twardowskiego postać duża to się wie
Co dwa razy dziennie ludziom ukazuje się

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.