Ta min hånd du fortapte sjel, din tid ebber ut og er snart forbi Lukk opp dine øyne og sku ut mot den nordiske natt. For uten tanker og meningers makt er du hel og tom. Du jages ned av skygger, som en etter en sluker deg hel.
Kan ikke se noe lys i tunellen. Kan ikke se noen videreføring av vår arv. Kneblet til falske forhåpninger, blendet av overtro. Forfist på de ord som nå er blitt sagt, for våar sjel og sinn er svartlagt.
Opp i mot bergfjellets mektigste topp bestiger vi med ro i vår pust. Vi bærer vår last oppå senket skuldre, og en etter en tar vi lengselens stup.
De detter, rett ut i det Norske hav. Og sjøen som tar dem imot, føres av blod. Det skjer i mine øyne, for det jeg ser er smertens ulyd.
Den smerten som kommer, i hver og en annen med tanker, om evige land. En ondskap som fryder. Det håp du besitter, våkner opp.
Våkner opp.
Idja lea mannan, ja beaivváš badjána Dat liekkas mii min dolle, ii goasse noga Várrečohka duohken mii giedaid loktestat Min joðit ovddos dál, meattá máilmmi loahpaTeksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.