Nad wszystkie wiatry, które dmą,
Z zachodu kocham wiatr,
Bo o dziewczynie niesie wieść
Kochanej ponad świat.
Górami, borem, wstęgą rzek
Nas dzieli wiele gmin,
Lecz w noc i w dzień skrzydlata myśl
Wzlatuje do mej Jean.

Gdy widzę kwiaty w mgiełkach ros,
Jej słodki widzę wdzięk.
Gdy słyszę trele ptaków, wciąż
Jej głosu słyszę dźwięk.
Wykwitły pięknie każdy kwiat
Wśród traw, wśród wodnych trzcin
I każdy ptak, radosny ptak
Mi przypomina Jean.

Dziewczęta w święta dzień nad Clyde
Są strojne, że aż dziw,
Lecz to kopciuszki przy mej Jean -
Przysięgam, jakem żyw!
Prześliczna, choć nie dla niej strój
Z bogaczek miejskich skrzyń,
Rozsądna jest, pogodna jest
W sukience zgrzebnej Jean.

Jak jagnię wśród zielonych pól
Nie umie czynić źle.
Jedyny błąd jej (jeśli błąd?!)
To, że mnie kochać chce.
Jej oczy lśnią jak oczy skry,
W uśmiechu nie ma drwin.
Ach! Żadna nie dorówna, nie!
Mej ukochanej Jean.

O, wiej zachodni wietrze, wiej
Łagodnie liście drzew.
Do ula pszczoły z dolin, wzgórz
Niech niesie wonny wiew
I niech przeczystą zwróci tu
Dziewczynę tchnieniem swym,
By przegnał precz mgły ciemnych trosk
Czarowny uśmiech Jean.

Och! Ileż westchnień, czułych słów
Niósł w krąg po trawach łąk
Spotkania sen, rozstania ból
W tę noc, gdy poszła stąd!
Moc w Niebie tylko, która zna
Mą każdą myśl i czyn,
Wie, że nad świat mi droższa jest
Najsłodsza moja Jean!

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.