---

Z marmuru tajemnice,
A pocałunki znam z miękkiego srebra
Jak diament twarda perła, choć nie czuje nic,
To wszystko pamięta

W mej złotej klatce ciemno,
Chociaż słońce wiersz płomieniem pisze,
Choć czuję się jak przedmiot,
Choć nie widzę nic, to jednak myślę,
Z oczu opada welon, niewinności symbol, miękki cień,
Zasłaniam się skrzydłami, w białą perłę obracam się

Słońce do siebie woła,
Ciepłe morze kładzie się do stóp,
Z obszaru ukrytego
Silna ręka mnie popycha w przód

Tych myśli nie wyłączę jak monitora kiedy bolą oczy,
Koniec świata, lecz nie koniec drogi,
Jeszcze będę musiała skoczyć
Oddając morzu cały strach
Słyszę, rozumiem już mowę fal

Rozumiem już mowę fal... (x6)

I nagle robi się jasno,
A potem wszystko już wiem,
Powoli spadając na dno,
Już nie żałuję, nie...

Rozumiem już mowę fal... (x4)

I nagle robi się jasno,
A potem wszystko już wiem,
Powoli spadając na dno,
Już nie żałuję, nie... (x3)

Rozumiem już mowę fal... (x3)

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.