Te nojwiększe brzimy rosnom het do nieba ale stojom w miejscu, znajom swojo ziemia
trzimiom sie ij mocno swymi korzyniami choby bajtel z łzami chytoł się swyj mamy
szumiom brzimy cicho: kaj leziesz po świecie słoneczko jest jedno, cień mosz jedyn przecie
człek jest jak te brzimy – jednego nie zmieni póki żywy jeszcze nie wyrwie korzeni
…
a kiej przidzie wicher, jęknom stare brzimy legnom kole swoich w lesie do mogiły
Te nojwiększe brzimy rosnom het do nieba ale stojom w miejscu, znajom swojo ziemiaTeksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.
