Nie umiem zapomnieć,
Nie umiem przebaczyć
Zniszczyłaś tak brutalnie
Najlepszy z moich snów!

Myślałaś, że zadzwonię,
Że będę się tłumaczył
I po co, nie zrozumiesz,
Bo nie chcesz, szkoda słów!

Lecz wszystkim jest na świecie
I mnie jest także gorzej
A nie dbałem o to
Tak bywa, los tak chciał

Lecz los twej ręki przecież
Dotyka mnie najsrożej,
Więc wszystko było niczem
Oddanie, miłość, szał

Już więcej nie zadzwonię
Już nigdy nie zapytam:
„Czy mogę przyjść i kiedy?
Czy kochasz, tęsknisz?” - nic!

Nie złączą się już usta
Nie splotą się już dłonie
Nad wszystkiem co przeżyte
Postawić trzeba krzyż

Nie umiem przebaczyć
Nie umiem zapomnieć
Prosiłem tyle razy:
„Dość słów i dość już łez!”

Nie będę przecież płakał
Nikt winien płakać po mnie
I może jesteś rada,
Że bajce przyszedł kres

Masz rozwiązane ręce
I wolność masz kochana
Zeszedłem z twojej drogi
Nie wrócę na nią już

Lecz miłość podeptana
Odżyje znów w piosence
Niezapomnianym echem
Miłosnych snów i burz

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.