---

Przez pole, przez las, z tornistrem na grzbiecie,
przez pole, przez lasy wędrują po świecie.
Deszcz leje na złość, już bluza przemokła,
wtem woła, ktoś woła, tak woła nas z okna:

Żołnierze, żołnierze, żołnierze, żołnierze.

Grzmią buty o bruk maleńkiej mieściny,
słyszymy spod nogi, spod ziemi słyszymy.
Przez rzekę, przez most, w topolach i brzózkach
idziemy, a rzeka, słyszymy, jak pluska:

Żołnierze, żołnierze, żołnierze, żołnierze.

Przez pole, przez las, z tornistrem na grzbiecie,
przez pole, przez lasy wędrują po świecie.
Spiekota i żar, bo lipiec upalny,
idziemy, a w dali już szumi zagajnik:

Żołnierze, żołnierze, żołnierze, żołnierze.

Daleko na wschód czy zachód od Wisły,
podkręci wąs ojciec i z dumą pomyśli.
Gdy idzie już noc od lasów zielona,
gdzieś matka łzę otrze i westchnie stęskniona:

Żołnierze, żołnierze, żołnierze, żołnierze.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.