Jest w Warszawie mogiła ciosana w marmurze
Jest dumny grób z litego kamienia
Tu pogrzebani nigdy nie mogą nam umrzeć
Choć bez nazwiska, choć bez imienia
Ginęliśmy na wszystkich frontach
Jest w Warszawie mogiła, tu niejedna z matek
Pochyla głowę i szepcze imię
Tu leży syn jej, który szedł dalekim światem
I wrócił cieniem, ale jest przy niej
Ginęliśmy na wszystkich frontach świata
Jest w Warszawie mogiła, tu laurowe wieńce
Proch ze stu pobojowisk zebrany
Ach, ucisz, matko bolesna, swe biedne serce
Ty, bezimiennych matko, nieznanych
Polegli na polu walki
Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa. | 