Dajmy głos zapałkom, niech wykrzyczą się
Niech wypalą swoje chore ambicje
I młode aktorki, w spalonym teatrze
Podpalają swoje, wyjściowe kreacje
Stojąc na rękach, oglądamy wszechświat
I wszystko nagle, tak normalne staje się
Wszyscy uśmiechnięci (nikt) na boku nie kręci
I wąs jakoś wygląda lepiej
Dajmy usta wierszom, niech wyjaśnią nam
Co na myśli miał, autor gdy je pisał
I nagie malarki, na spalonym płótnie
Malują karykatury swoich sumień
Stojąc na rękach, oglądamy wszechświat
I wszystko nagle, takie normalne staje się
Wszyscy uśmiechnięci (nikt) na boku nie kręci
I wąs jakoś wygląda lepiej
Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa. | 