Kroczę drogą zagubionych marzeń, drogą zapomnianej prawdy,
Przemierzam szlaki nocy zgubnej, królestwo mego świątynia,
Słyszę kłamliwe słowa, gdzieś na granicy światla,
Wybiorę drogę tą, która od wieków była mi obca.

I tylko płomień wśród nocnych krain, będzie mym światłem,
Niezapomniana cząstka tak odległego mi świata,
Tam gdzie marzenia są drogą do nicości
a sny niezapomnianą podróżą w krainę samotności.

Otaczają mnie glosy odleglych zaświatów,
Głosy cierpienia, prawdziwego bólu,
Sąjak błaganie, zapomniany hymn,
W którym strach jest początkiem końca.

Pamięć jest kluczem do wrót wieczności,
A wiara tylko siłą dla części duszy!

Tam gdzie czas gaśnie z nadejściem słońca,
Tam zawsze będzie droga dla mych marzeń,
Przepełniony myślami zgubnych dni,
Czekam na kolejny etap mej drogi.

Zagubiony w nicości otaczającego blasku,
Przygotowany na ostateczną walkę...

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.