Pyłki piasku, punkty twarzy, przestwór mroczny zrywa wiatr, Dziwne miejsce los nam zdarzył i perfidnie wybrał czas, Cóż w tym my? Pytam: cóż w tym my?
Do wyboru tylko norma: jeśli myśl to prosty krój Dawno za nas rozstrzygnięto, i ostatni ucichł bój, A gdzie my? Pytam: a gdzie my?
Dziejowy dowcip, Z absurdalnej sztuki kraj, Mistrzowie wizji urządzają nowy raj. Cóż mają dla nas? Dostajemy zestaw ról, Wybór niewielki i spod kiepskich wyszły piór!
Znowu ktoś wie od nas lepiej, No popatrzcie, jak ma być, Po ramieniu ktoś nas klepie, Absurdalnie każąc żyć, A my cóż? Pytam: a my cóż? A my cóż? pytam, a my cóż?!
Mechaniczny taniec trwa, dziwny skrzypek dziwnie gra Krok dyktuje, usypiając nas w tym rytmie. Kto magiczny przerwie krąg, smyczek z martwych wyrwie rąk, Z mroku mitów wyprowadzi nas na drogę? Może my, może my? (2x)Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.
