Piękne dziewczyny, ile by można o was napisać, Gdyby tak człowiek potrafił, gdyby tak cudem Norwida Pióro gęsie jak rylec, papier jak płyta z miedzi! O dziewczyny, ile w was słońca siedzi Słodyczy, upału Witaj mi, wiosno Witaj mi, wiosno złota, witaj mi, polna drogo Pachnąca włosami dziewczyn*
W lato zielone i bose W lato pachnące sianem Biegną dziewczyny Niosą pękate dzbany gliniane Już zaskrzypiały żurawie Już strumień wody wychlusnął Na szmaragdowej trawie Migocą kropelek lustra
Obraz zapamiętany Pejzaż sprzed wielu lat Z żurawiem i wiatrakami Roztańczonymi pod wiatr Roztańczonymi pod wiatr
Żuraw kołysze się z wolna Dzień pachnie miodem i chmielem Wiatrak wyciąga ramiona I zboże złociste miele Wsparte o brzeg cembrowiny Ze słońcem południa w oczach Śmieją sie hoże dziewczyny O lniano-płowych włosach
Obraz zapamiętany Pejzaż sprzed wielu lat Z żurawiem i wiatrakami Roztańczonymi pod wiatr Roztańczonymi pod wiatr
Niebo jest koronkowe W nim wpięte jaskółek ściegi Obłoków biel i różowość Nad lasu dalekim brzegiem Jest dym bijący wysoko O smaku świeżego chleba I ścieżka wiodąca prosto Do chwili, której już nie ma
Obraz zapamiętany Pejzaż sprzed wielu lat Z żurawiem i wiatrakami Roztańczonymi pod wiatr Roztańczonymi pod wiatr
* fragment wiersza K.I. Gałczyńskiego pt. "Piękne dziewczyny"Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.
