Nie jesteśmy by spożywać
Urok świata ale po to
By go tworzyć i przetaczać
Przez czasy jak skałę złotą

Choćby i po razy tysiące
Osaczyły nas trudności
My idziemy blaskiem bijąc
W urodę maszyn i roślin

W poczekalniach kin srebrzystych
Gdy zadymka śnieżna bredzi
Nieraz siadamy strudzeni
Strudzonych ludzi sąsiedzi

Dni i noce z nami biegną
A my z nimi ku przodowi
W trudzie tworząc piękno
Które znów służy trudowi

Z chmury zwisa śnieg z ukosa
Twarz twoją w srebro przemienia
Chciałbym śnieg na Twoich włosach
Ocalić od zapomnienia

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.