1.Smutna dziewczyna raz szła chodnikiem,
z ciężarem smutku z dużym wysiłkiem.
Co ją smuciło co ją przytłaczało,
co przez jej serce przemawiało.
Ale coś musiało byc na rzeczy,
co skrywało się w serca głębi.
I czy to miłość, czy znacznie innego,
czy to tęsknota, coś jednak napewno.

Ja do niej wtedy mówię tak,
czemu smutna twoja twarz.
Słońce tak wesoło trwa,
a w Tobie uśmiechu brak.
Daj słońcu pozbyć się,
smutku twego dziś.
Z uśmiechem przez życie idź
i nie smutaj dalej.

Ref:W słońcu tyle promieni znajduje się,
pozwól im wnieść nastrojową aurę.
Bo w twej aurze przygnębienie samo jest,
co zabiera chęć do życia i wiarę.

Zobacz na niebo czyste, błękitne,
niech twoja dusza taka sama będzie.
Oczyść ją z tego co smutkiem się zwie
i rozpogodź się jak dzisiejszy dzień.

2.Smutna dziewczyna spojrzała na mnie,
której dotychczas nigdy nie znałem.
Odpowiedziała mi monotonnie,
słowa takie: Co Ty nie powiesz.
A ja spokojnie, rzekłem do niej,
że zbędne są smutki twoje.
Po co zadręczać się smutkami,
kiedy pogodny dzień tętni taki.

Słoneczne niebo tak raduje,
a Ty tego wcale nie czujesz.
Wolisz wciąż smutać zamiast radość mieć,
czas by to zmienić więc to zmień.
Urok pogody zachwycający,
niech zadowoli Cię.
Słońca blask wystarczający,
aby cieszyć zwyczajnie się.

Ref:W słońcu tyle promieni znajduje się,
pozwól im wnieść nastrojową aurę.
Bo w twej aurze przygnębienie samo jest,
co zabiera chęć do życia i wiarę.

Zobacz na niebo czyste, błękitne,
niech twoja dusza taka sama będzie.
Oczyść ją z tego co smutkiem się zwie
i rozpogodź się jak dzisiejszy dzień.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.