1.Była to końcówka września,
rok dwa tysiące piętnasty.
Był to początek tygodnia,
minęło kupę czasu od tamtego dnia.

2.Pogoda wtedy dopisywała,
watę cukrową jadłem ja.
Jesień kolory purpurowe dała,
a w sercu wciąż tylko ta.

Ref:Dziewczyna co aleją szła,
co urodę miała jak przejrzysta łza.
Na jej włosach zawisł suchy liść,
pamiętam to jakby to było dziś.

I czy jeszcze kiedyś przyjdzie mi,
ujrzeć tą jesienną dziewczynę.
Czy szatynką jeszcze jest do dziś,
nie wiem sam, choć tą chwilę w sercu mam.

3.A potem był październik,
o tej dziewczynie mam sny.
Raz poszedłem do cukierni,
tam dane było zobaczyć ją mi.

4.Kupiłem u niej sernika kawałek,
nic więcej nie chciałem już ja.
To był chłodny poniedziałek,
a w sercu jest właśnie ta.

Ref:Dziewczyna co aleją szła,
co urodę miała jak przejrzysta łza.
Na jej włosach zawisł suchy liść,
pamiętam to jakby to było dziś.

Dziś znów ją zobaczyłem,
w cukierni, której byłem.
Tam pracowała ta dziewczyna,
do dzisiaj z niej jest szatynka.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.