---

Chodzą chłopcy w modnych strojach:
Spodzień szyty z kunsztem wielkim,
Szamerunki, torsy w skajach,
W polne kwiatki kamizelki.

A ja jeden mam garnitur,
Płaszcz pół roku bez guzika,
Buty noszę typu traktor,
Suwak mi się nie domyka.

Bo ja sobie ważę lekce
Mej postury parametry –
I tak przecież, kiedy zechcę,
Dziewczyn mam na kilometry.

Bo ja urok mam wewnętrzny,
Nadzwyczajny wdzięk i czar,
Błysk fasady mnie nie nęci –
Najważniejszy wnętrza żar!

Jazz!

Przyjaciele mówią z troską:
„Na łysinę masz zadatek,
No i nie jedz tak beztrosko,
Przytyjesz za parę latek.

Cera psuje ci się trochę,
Wiesz na pewno, co pomaga.
Może byś zapuścił brodę?
Broda doda ci powagi”.

A ja sobie ważę lekce
Mych przyjaciół cenne rady,
Wiem, co ważne i co śmieszne –
Głowę mam nie od parady!

I ten urok mam wewnętrzny,
Z dala mnie omija pech,
Nieźle trawię, sypiam grzecznie
I donośny miewam śmiech.

A wrogowie – brak ich komu? –
Ironijką drążą skały
Przy stoliku do znajomych:
„Ten abnegat jest wspaniały!

Ma warunki wymarzone
Śpiewać pieśń o sinej dali
I kreować główne role
W nowych filmach starej fali”.

A ja sobie ważę lekce
Nieprzyjaciół szept przewrotny,
Nie załamią mnie pochlebstwem,
Nie ustrzelą słowem lotnym.

Znam zbyt dobrze swoją wartość,
Blask pozorny mnie nie łudzi –
Najważniejsza w życiu skromność,
Skromność cechą wielkich ludzi!

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.