---

Chodzi człowiek po ulicy
i wystawy sklepów liczy,
myśli sobie lub nie myśli - wolno mu!
Nagle staje. Tak - to ona,
ta jedyna, wymarzona!
Człowiek czuje, że mu w piersiach braknie tchu.

Idzie za nią niby cień
i tak będzie już co dzień,
bo to taka babka, o jej!
O niej marzył tyle lat!
Czymże bez niej byłby świat?
Bo to taka babka, o jej!
Z taką nudzić się? O nie, o nie!
Może spojrzy i kto wie, kto wie...
Mały spacer, kino i...
Może mu otworzy drzwi?
Bo to taka babka, o jej!

Choćby miał wypełniać totka,
choćby nawet szef go spotkał,
nie oderwie od niej wzroku - ależ skąd!
Już dobiera w myślach słowa,
musi jej powiedzieć "kocham"
i ten sam powtórzyć stu pokoleń błąd.

Idzie za nią niby cień
i tak będzie już co dzień,
bo to taka babka, o jej!
O niej marzył tyle lat!
Czymże bez niej byłby świat?
Bo to taka babka, o jej!
Z taką nudzić się? O nie, o nie!
Może spojrzy i kto wie, kto wie...
Mały spacer, kino i...
Może mu otworzy drzwi?
Bo to taka babka, o jej!

Wreszcie człowiek z nią się żeni,
tak jak marzył, jest jej cieniem
i nareszcie jest szczęśliwy albo nie.
Potem nudzić się zaczyna,
bo dziewczyna - jak dziewczyna,
wreszcie jest już prawie pewien, wreszcie wie...

Że za inną, niby cień,
będzie chodził już co dzień,
bo to taka babka, o jej!
O niej marzył tyle lat!
Czymże bez niej byłby świat?
Bo to taka babka, o jej!
Z taką nudzić się? O nie, o nie!
Może spojrzy i kto wie, kto wie...
Mały spacer, kino i...
Może mu otworzy drzwi?
Bo to taka babka, o jej!

O jej!

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.