I nie mam już sił
By dalej biec
By dech tchnąć
W puste ciało
By spojrzeć w lustro
Twarzą w twarz
I powiedzieć tak
Musiało się stać
I nie mam już sił
By ukrywać się
Przed ludzką ćmą
Chcę zostać sam
Na skraju świata
Gdzie chciałbym w głąb
Wejrzeć lecz tam
Krzty nie ma słońca

Więc szukam światła
Jak ćma samotna
Co zagubiona
Łuny wypatruje
Czy ćma jest wolna
Gdy szuka drogi
A może wcale
Światła poszukuje
I nie mam już sił (nawet)
Gapić się w ścianę
Szarą od spojrzeń
Obdartych z marzeń
Chcę wyjść na klatkę
Przed swoim blokiem
Skierować wzrok swój
W rozgrzane Słońce
I nie mam już sił
W świecie bez zalet
Wyznaczać granic
Dla swoich słabości
Bo łatwiej się poddać
I utracić wiarę
Zbudować mur
I zastawić bramę

Więc szukam światła
Jak ćma samotna
Co zagubiona
Łuny wypatruje
Czy ćma jest wolna
Gdy szuka drogi
A może wcale
Światła poszukuje
I co zrobić mam
By usłyszeć głos
Co woła mnie tylko
W dalekich wspomnieniach
Chcę wszystko znowu
Zacząć raz jeszcze
Znaleźć stare lustro
I przyznać się wreszcie
I co zrobić mam
By zburzyć ścianę
Co szara od spojrzeń
Stanowi tę bramę
Chcę znaleźć w świecie
Choć parę zalet
Mieć choć jeden powód
By odnaleźć wiarę

Więc szukam światła
Jak ćma samotna
Co zagubiona
Łuny wypatruje
Czy ćma jest wolna
Gdy szuka drogi
A może wcale
Światła poszukuje


Mam już dość!
(bloków ścian)
Mam już dość!
(murów bram)
Mam już dość!
(ludzkich chmar)
Mam już dość!
(lustra szkła)

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.