---

W tym labiryncie, gdzie jest wyjście
na początku,pośród zardzewiałych chmur,
na niebie wisi bezbarwny mur.
Kolczastym drutem z wielkim trudem chcę go związać,
on ucieka mi na wschód
z garścią moich betonowych słów.

Pod koniec deszczu krople dreszczu
upadają mi na zatroskany spód,
pięciolinie wycierając z nut.
Popołudniowy, karmelowy, tak spokojny,
bo mój agonalny stan żółto zbliża się do Twoich bram.

W Krainie Czarów Alicją jestem za tą granicą,
gdzie nie ufasz już zmysłom i spalasz się.
Tutaj możesz mieć wszystko - w mętnej wodzie ognisko.
Tu daleko jest blisko, więc wołam Cię.

Na skraju lata marmolada, mnóstwo z porcelany
jadowitych łez na jednej ze zniszczonych wież.
Te dwa pociski w szklance whisky wolno toczą się
na niewidzialny szczyt. Zapamiętaj ten bezbłędny krzyk.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.